Selahattin Pınar, 22 Ocak 1902 senesinde Denizli’de dünyaya geldi. Babası Denizli Milletvekili Sadık Bey’in görevi sebebiyle halen 3 yaşındayken İstanbul’un Altunizade semtine taşınmışlardır. Babasının karşı çıkmasına rağmen 12 yaşında ud çalarak musikiye başladı.
Dönemin önemli bestekârlarından ders alan Selahattin Pınar ileriki senelerda tanbur sazına geçti. “Üsküdar Musıkî Cemiyeti” adını alacak olan “Darü’l-Feyz-i Mûsıkî”nin kurucuları içinde bulundu. Burada Telgrafçı Ata Bey, Udî Sami Bey, Tanburî Cemil Bey’in öğrencilerinden Kadıköylü Fuad Bey gibi kimselerle ciddi çalışmalar yapılırdı.
Üsküdar Mûsikî Cemiyeti olduktan sonra bu çalışmalara Necati Tokyay, Emin Ongan, Şükrü Tunar, Hâfız Burhan ve daha nice isim yapmış ve yapacak olan sanatkârlar katılmıştı. Bestenigâr Ziya Bey, Mızıkalı Celâl Bey, Udî Sami Bey, Hanende Hüsameddin Bey, Kâzım Uz ve Ali Rifat Çağatay hoca olarak görev yapıyordu. Selâhaddin Pınar bütün bu hocaların çeşitli yönlerinden yararlandı. 1919 senesinde Tanbur çalmaya yöneldi. Udî Selâhaddin Bey’likten ayrılmış, tanburî Selâhaddin Pınar olmuştu. Aynı zamanda kendine özgü bir uslûp ve boğuk sesi ile okurdu. Bestekârlığa on sekiz yaşlarında başladı. İlk eseri kelimeleri Adliyeci Senihî’nin olan Kürdilihicazkâr makamından ve aksak usülünde bestelediği “Mülkün ne yaman şule-i ikbâli karardı” güfteli şarkısıdır. En çok bu makamı sevdiğini her fırsatta kelimelerine eklediğini yakınları bilirlerdi. Yıllar ilerledikçe mûsıkî repertuvarımıza birbirinden güzel şarkılar armağan etti. Çok temiz giyinen, zarif, efendi, güzel ve şakali konuşan Selâhaddin Pınar gerek mûsıkî çevreleri nde, gerekse dostları içinde bi hayli beğeni alan, sayılan bir kimseydi. Daha sonra ilk Türk ve Müslüman kadın tiyatrocu Afife Jale ile evlendi. Bu evliliğin Selahattin Pınar`ın sanat yaşamına tesirini büyük oldu. Bu zamanda ve boşandıktan sonra bestelediği parçalar genelde karşılıksız ve ümitsiz aşkları, ayrılık acılarını içerdi.
Selahattin Pınar, Afife Jale’den sonra ölene dek Seyyare Affet Pınar ile evliydi. Alkol bağımlısı olduğu sanılan, asabi fakat içe dönük bir karaktere sahip Selahattin Pınar 6 Şubat 1960’da Todori’nin lokantasında, yanında söz yazarı Selim Aru olduğu halde, yemek yemek üzereyken yine bir kalp krizi sonucu öldü.
Sabiha Gökçen`in anlattığına göre bestelediği Gel Gitme Kadın şarkısı Atatürk`ün en sevdiği şarkılar içinde yer alır.İstanbul’un Kalamış semtinde adını taşıyan bir sokak bulunmaktadır.
Selahattin Pınar Eserleri
Atatürk`ün karşısında da tambur çalan Selahattin Pınar`ın bestelediği eserleri Zeki Müren, Sabite Tur Gülerman gibi bir çok önemli sanatçı okudu. 100`e yakın bestesi olduğu sanılmaktadır. Bunlardan, “Nereden sevdim o zalim kadını” ve “Anladım sevmeyeceksin beni sen nazlı çiçek” isimli şarkılarını Afife Jale için bestelediği söylenir. En çok bilinen bestelerine aşağıdaki eserler örnek sayılabilir:
Anladım sevmeyeceksin beni sen nazlı çiçek (Hicaz) – Söz : Mustafa Nâfiz Irmak
Bakışı çağırır beni uzaktan (Muhayyer kürdi) Söz : – Fuat Edip Baksı
Beni de alın ne olur koynunuza anılar (Hisar buselik) – Söz : Baki Süha Edipoğlu
Bir bahar akşamı rastladım size (Hicaz) – Söz : Fuat Edip Baksı
Gel gitme kadın ruhumu hicranına yakma (Kürdili hicazkâr) – Söz : Celadet Barbarosoğlu
Hala yaşıyor kalbimin en gizli yerinde (Nihavend) – Söz : Zekai Cankardeş
Kalbim yine üzgün seni andım da derinden (Bayâtî) – Söz : Yahya Kemâl Beyatlı
Mülkün ne yaman şule-i ikbâli karardı (Kürdîli hicâzkâr) – Söz : Adliyeci Senihî
Nereden sevdim o zalim kadını (Kürdîli hicâzkâr) – Söz : Yusuf Ziya Ortaç
