Richard Feynman, 11 Mayıs 1918 senesinde New York’ta dünyaya geldi. Daha 15 yaşındayken diferansiyel hesabı öğrendi. 1936’da, MIT’ye girdi ve fizik eğitimi aldı. 1939’da Princeton’a gitti.
Doktorasını 1942’de John Arhibald Wheleer nezaretinde çalıştığı Princeton Üniversitesi’nden aldı. 1942’de, daha 24 yaşında iken Los Alamos’taki Manhattan Projesi’nde önemli bir rol oynadı. Hans Bethe’nin altında dört kişilik grubun önderi olarak çalıştı. Uranyumun patlaması içen gerekli kritik kütleyi hesapladı.
Feynman, Nobel Fizik Ödülünü, kuantum elektrodinamiği kuramıyla başarıyla çözdüğü problemler için aldı. Sıvı helyumda süper akışkanlık olayını dikkate alan bir matematiksel kuram da yarattı. Ondan sonra Murral Gell-Man ile beta bozunması gibi zayıf etkileşimler alanında çalıştı. Daha sonraki senelerda,yüksek enerjili proton çarpışması metotlarınin parton modelini öne sürerek kuark kuramının gelişmesinde anahtar rol oynadı. Feynman fiziksel hesaplamalara ilişkin yeni temel teknikler ve notasyonlar getirdi, aynı anda her yerde hazır ve nazır Feynman Diyagramları’nı geliştirdi. Bu diyagramlar parçacık etkileşimlerini gösteriyordu.
Doktorsanı John Wheeler’in danışmanlığı altında 1942’de Princeton’da bitirdi. Gençliğine karşın, İkinci Dünya Savaşı sırasında Los Alamos’taki Manhattan Projesi’nde önemli rol oynadı. Canlı kişiliği ve şakalarıyla sıradışı; ama vazgeçilemez bir fizikçi olarak bu çalışmada rol oynadı.Sonra Cornell’de California Teknoloji Enstitüsünde ders verdi. 1965’te kuantum elektrodinamiğindeki çalışmaları için Sin-Itero Tomanaga ve Julian Schwinger ile birlikte Nobel Fizik Ödülünü aldı. O, doğaya karşı sınırsız bir ilgi duyuyordu. Bu ilgisi yalnızca bilimsel başarılarını tetiklemekle kalmadı;onu Maya hiyerogliflerini çözmek gibi enteresan başarılara götürdü.
Hawking, Ceviz Kabuğundaki Evren’de onun buluşunu şöyle değerlendirir: Feynman, İkinci Dünya Savaşını izleyen senelerda, kuantum mekaniği ile ilgili etkili yeni bir düşünce şekili buldu. Her bir parçacığın belirli,tek bir tarihi(geçmişi) olması varsayımına karşı çıktı. Bunun yerine parçacıkların uzay-zamanda olası her yol boyunca bir konumdan diğerine ilerlediği önerisini getirdi.
Feynman, her bir yörünge ile bir dalganın boyutu ve bir diğeride fazı-çukurda yahut tepede bulunması-olmak üzere iki sayıyı ilişkilendirdi. A’dan B’ye giden bir parçacığın olasılığı, A ve B’den geçen olası her yolla alakalı dalgaların toplanmasıyla yer alıyordu. Yine de nesnelerin günlük dünyasında başlangıçları ile sonuçsal hedefleri içinde tek bir yol izliyormuş gibi görünür. Bu durum Feynman’ın birden fazla geçmiş (yahut geçmişlerin toplamı)düşüncesi ile uyum gösterir. Çünkü her bir yola sayılar atama kuralı, büyük nesneler için yolların katılımları birleştirildiğinde, biri dışında bütün yolların birbirini etkisizleştirilmesini garanti eder.
Sonsuz yollardan yalnızca biri makroskopik nesnelerin hareketi göz önüne alındığı sürece, mühimdir ve bu yörünge de Newton’un klasik hareket kanunlarından yaşanandır. Feynman,dikkate değer bir eğitimciydi. Öğretmeyi seviyordu. Sayısız ödül aldı. Bilhassa 1972’de kazandığı Oersted Öğretme Madalyası onu pek gururlandırırdı. 3 ciltlik Feynman Fizik Dersleri 1963’te yayımlandı Scientific American’da bir eleştirmen bu kitap için zor ama besleyici ve çok lezzetli. 25 yıl sonra öğretmenler için kılavuz ve yeni başlayan öğrenciler için en iyisi diye yazmıştı. Yine fiziğin halk içinde yayılmasını amacında olan Fizik Yasaları Üzerine ve Kuantum Elektrodinamiği: QED Maddenin Alışılmadık Kuramı adlı kitaplar yazdı. O, araştırmacılar ve öğrenciler için klasik başvuru ve el kitapları olan birtakım ileri yayınların da yazarıydı. Richard Feynman, yapıcı bir halk adamıydı.
1986’da Challenger Uzay Mekiği kazasını soruşturan komisyonundaki çalışması enteresanti: bir bardak buzlu suya bir plastik parçası atarak basit bir deneyle,kazanın bir conta hatasından ortaya çıktığını ispatladı. Contayı buzlu su sürahisi içine yerleştirip kelepçe ile sıkıştırdıktan sonra contanın kelepçe hareket ettiğinde geriye bükülemediğini gösterdi. Ünlü O-halkalarının soğuğa hassaslığı açıklaması iyi bilinir.
Daha az bilinen Feynman’ın 1960’larda ders kitaplarının sıradanlığını protesto ettiği California Devlet Müfredat Programı Komitesi’ndeki çabalarıydı. Feynman’ın her problemi formüle etmek için yeni ve daha iyi yollar bulmak yahut kendi dile getirdiği gibi etrafında dolanmaktaki sabrı herkesçe bilinir. Kariyerinin ilk zamanında elektrodinamik onu büyüledi ve kuantum elektrodinamiğine sezgisel bir bakış geliştirdi. Elektronun kendi alanıyla herhangi bir etkileşimde bulunmadığından o kadar emindi ki şunları dile getirdi:O başlangıçtı, bu fikir benim için o kadar açıktı ki ona adeta aşık oldum. Çağımızın önemli sezgicisi olarak adlandırıldı. Nobel Ödülünü kabul konuşmasında şunları dile getirdi: Fizikçi gözüyle bile,ben, kabul gören elektrodinamiğin kaidelerinın ve denklemlerinin nasıl görülmektedirıldığinin bir gösterimine sahip değilim…Yunan geometrisindeki Öklid’in yaptığı gibi asla oturmadım ve eminim ki bunların tümünü tek bir aksiyon kümesinden elde edebilirsiniz
1988 senesinde kanserden öldü. Parçacık fiziğine çok katkılar yaptı. Onun adıyla anılan diyagramlar, parçacık fiziğinin hemen her hesaplamasında yer alır. Lakin daha önemli bir katkısı, geçmişlerin toplamı kavramıydı. Burada fikir, bir sitemin klasik kuantum dışı fizikte normal olarak varsayıldığı gibi uzay-zamanda tek bir geçmişe sahip olmadığıdır. Onun yerine, sistem, her olanaklı geçmişe sahiptir. Misal verilecek olursa, belirli bir zamanda A noktasında olan bir parçacığı düşünün. Normal olarak parçacığın A’dan uzaklaşırken düz bir çizgi üzerinde hareket edeceği varsayılır. Lakin geçmişlerin toplamına göre, A’da başlayan herhangi bir yolda ilerleyebilir. Bu durum, bir kurutma kağıdına bir parça mürekkep damlattığınız zaman yaşanacak şeye benzer. Mürekkep parçacıkları kurutma kağıdında olabilecek olan her yoldan yayılır. Kağıdı keserek iki nokta içindeki düz çizgiyi tıkasanız bile mürekkep köşeden döner.
Parçacığın her yoluna yahut geçmişine ilişkin, yolun şekline dayanan bir sayısı olacaktır. Parçacığın A noktasından B noktasına gitmesi olasılığı parçacığı A’dan B’ye götüren tüm yollarla ilişkili sayıların toplanmasıyla bulunur. Yolların çoğu için yolla ilişkin sayı yakında zamandaki yolların sayılarını aşağı yukarı siler. Böylelikle onlar parçacığın A’dan B’ye gidişinin olasılığına çok az katkıda bulunurlar. Lakin düz yolların sayıları aşağı yukarı düz olan yolların sayılarıyla toplanır. Böylelikle olasılığa ana katkı düz yahut aşağı yukarı olan yollardan gelecektir. Bu nedenle bir parçacığın bir köpük odasından geçerken yaptığı iz aşağı yukarı düz görünür. Lakin parçacığın yoluna üzerinde bir yarık bulunan bir duvar gibi bir şey koyarsanız, parçacık yolları yarığın ötesinde yayılabilir. Parçacığı yarıktan geçen düz çizginin uzağında bulma olasılığı yüksek olabilir.
Feynman’ın binlerce bilimsel ve eğitsel başarısının sergilenmesi insanın ruhunu yettiği kadar yakalayamaz. Sadece teknik yayınlarının çoğunun herhangi bir okuyucusu olarak bile, Feynman’ın canlı ve çok yanlı kişiliğinin bütün yapıtında ışıldadığı bilinir. Fizikçi varlığı bir yana,o çeşitle zamanlarda bir radyo tamircisi, bir kilit açıcı, sanatçı,dansça,bongo çalıcısı ve hatta Maya hiyeroglifleri çözücüsüydü. Dünyası ile ilgili sürekli olarak meraklı,örnek bir deneyimciydi. 1950’li senelerda, Cal Tech’e gitti. 1965’te, Julian Schwinger ve Shinichiro Tomonaga ile birlikte Nobel Fizik Ödülüne layık görüldü;konuları kuantum elektrodinamiği idi.
Richard Feynman, 15 Şubat 1988 tarihinde kanser sebebiyle Los Angeles’ta öldü.
Caltech’teki öğrencileri basit bir pankartla duygularını kelimelerine eklediler: Seni seviyoruz Dick.
Richard Feynman’ın bazı çalışma dostlarından görüşler:
“Parlak,hayat dolu, hoş komşum Feynman,çok derin poblemlerin münakaşasında tahrik edici (arada bir öfkelendirici) bir ortaktır. Fikirlerini ve aptalca şakalarını hesaplama yarışmalarında değiştirebiliyordu. Birbirimize kıvılcımlar saçıyorduk. Lakin bi hayli neşeliydi” Murray Gell-Mann
Feynman’ı okumak çok büyük zevk ve eğlencedir.Konuşmalarında olduğu gibi makalelerinde adeta okuyucu onu tahtada sonuçları çıkarırken seyrediyormuşçasına doğrudan iletişim kurardı.”David Pines
“Bulmacaları ve oyunları sevdi.Aslını söylemek gerekirse dünyayı bir çeşit oyun olarak gördü. davranışının ilerlemesi,bazısı bilinen bazısı bilinmeyen belli kaideleri izledi… Kuralların işlemediği yerler ve durumlar bulup,bunu yapan yeni kurallar koydu.” David L.Goodstein
“Feynman teorisyenlerin teorisyeni değil, fizikçilerin fizikçisi ve hocaların hocasıydı.” Valentine T.Telegdi
Bilinmeyenleri çözmek için duyduğu dayanılmaz istek, kışkırtıcı yaramazlığı, gösteriş ve ikiyüzlülüğe karşı sabırsızlığı,kendisini altetmeye çalışan herkesi altetmedeki hüneri bu kişiliğin belirgin çizgileridir.”Albert R.Hibbs
Cornell’deki öğrencilerinden birisi olan Laurie M.Rown oyunbaz, şovmen Feynman ile ilgili şunları dile getirdi: Kaba yapısından dolayı ilk bakışta değerinden aşağı,doğuşutan gelen zekiliğinden,psikolojik kavramasından, sağduyusundan ve ünlü Feynman huyundan dolayı hep başarılıydı.. Ne olursa olsun,dedektif Feynman şaka yapabilirdi,fizik sevgisi hürmet derecesine ulaşmış biriydi
