Peyami Safa, 1899 senesinde İstanbul’da dünyaya geldi. Servet-i Fünun dönemi şairlerinden İsmail Safa’nın oğludur. Sivas’a sürgüne gönderilen babasının orada ölmesi üzerine 1901 senesinde iki yaşında yetim kalmış, bu yüzden “Yetim-i Safa” adıyla anılmıştır.
Babasız büyümenin acılarının bunun yanında, sekiz dokuz yaşlarında yakayı ele verdiğı bir kemik hastalığı bundan dolayı 17 yaşına kadar, bu hastalığın fiziksel ve ruhsal bunalımlarını yaşamıştır. Doktorlar kolunun kesilmesinde karar kılmış, fakat Safa bunu kabul etmemiştir. Daha sonraları bu günlerdeki tecrübelerini “9. Hariciye Koğuşu” adlı romanında okurlarıyla paylaşır.
Hastalık ve savaşın yol açtığı maddi sıkıntılar bundan dolayı öğrenimini sürdüremeyen Peyami Safa, 13 yaşında yaşamını kazanmak ve annesine bakmak için Vefa İdadisi’ndeki öğrenimini yarıda bırakmıştır. Keteon Matbaası’nda bir süre nota tashihi işinde çalışan Peyami Safa, Posta – Telgraf Nezareti’ne girmiş ve 1914’te I. Dünya Savaşı’nın başlamasına kadar orada çalışmıştır. Daha sonra Boğaziçi’ndeki Rehber-i İttihat Mektebi’nde öğretmenlik yapmaya başlamıştır. Dört yıl çalıştığı bu okulda, hem öğretmiş, hem de kendi çabasıyla Fransızca’sını ilerletmiştr. Buradaki izlenim ve tecrübelerini “Biz İnsanlar” adlı eserinde kullanmıştır 1918 senesinde ağabeyi İlhami Safa’nın isteğine uyarak öğretmenlikten ayrılmış ve birlikte çıkardıkları “20. Asır” adlı akşam gazetesinde “Asrın Hikâyeleri” başlığı altında yazdığı öykülerle gazetecilik yaşamına başlamıştır. İmzasız olarak yazdığı bu hikâyelerin tutulması üzerine Server Bedi lakabını kullanmaya başlayan Peyami Safa, ardından 1921’de Son Telgraf gazetesinde yazmış, oradan da Tasvir-i Efkâr’a geçmiştir. Daha sonra Cumhuriyet gazetesine geçmiş, 1940 yılına kadar bu gazetede fıkra ve makalelerinin bunun yanında, roman da tefrika etmiştir.
1960’lı senelera kadar başta Milliyet olmak üzere bir çok gazete ve dergide yazan Peyami Safa 27 Mayıs’tan sonra 1961’de Son Havadis gazetesinde yazmaya başlamıştır. Aynı yıl Erzurum’da yedek subaylığını yapmakta olan oğlu Merve’nin ölümü üzerine büyük bir sarsıntı geçiren Peyami Safa, birkaç ay sonra 15 Haziran 1961 tarihinde İstanbul’da vefat etmiştir.
İlk romanlarında sola yakın görüşler taşıyan Peyami Safa, bir hastanın psikolojisini anlattığı otobiyografik romanı Dokuzuncu Hariciye Koğuşu’nu (1931) Nazım Hikmet’e ithaf etmişti. Bu roman hariç, 1922-1939 senelerı içinde yazdığı Mahşer (1924), Şimşek (1928), Fatih-Harbiye (1931) ve Biz İnsanlar (1939) adlı romanlarında Doğu-Batı sorunsalını karakterlerde somutlaştırarak işledi. Peyami Safa, bu romanlarında, ruh durumlarını çözümlemede, kurguda, dilinin kıvraklığında, anlatım tekniklerindeki denemelerde başarılı yer alırken romanlarında düşünceyi öne çıkarması bundan dolayı eleştiriler aldı. 2. Dünya Savaşı sırasında Nasyonal Sosyalistlere yakınlaşmasıyla dikkat çeken Peyami Safa’nın gerçekçi roman çizgisi Matmazel Noraliya’nın Koltuğu (1949) ile mistisizme yöneldi.
1922 senesinde, ”Gençliğimiz” kitabı ile ilk romanını yazan Peyami Safa, para kazanmak maksadıyla yazdığı kitaplarında, ilk defa ağabeyi İlhami Safa’nın takma ad olarak kullandığı, annesi Server Bedia Hanım’ın adından uyarladığı Server Bedi müstear adını kullanmış, bu takma adla yüzlerce[kaynak belirtilmeli] eser vermiştir. Bunlar içinde en bi hayli beğeni alanler Cingöz Recai macera romanları ile Cumbadan Rumbaya adlı romanı olmuştur.
Peyami Safa, Türk kültür yaşamında yayımlandığı senelerda hayli etkili olmuş Hafta (dergi), Kültür Haftası (1936, 21 sayı) ve Türk Düşüncesi (1953-1960, 63 sayı) dergilerini çıkarmıştır.
Asıl ününü romancı olarak yapan Peyami Safa, bazı uzun öyküleri ile de dikkati çekmiş, yazar Batılı kaynakların bir “Zalim” olarak tanıttıkları hun hükümdarı Attila’yı aklamak maksadıyla aynı adda bir de tarihi roman yazmıştır. Tüm bu üretkenliğine rağmen yettiği kadar tanınmamış ve tanıtılmamıştır.
Romanları
1922 Gençliğimiz
1923 Şimşek
1923 Sözde Kızlar
1924 Mahşer
1924 Bir Akşamdı
1924 Süngülerin Gölgesinde
1925 Bir Genç Kız Kalbinin Cürmü
1925 Canan
1930 Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
1931 Fatih-Harbiye
1931 Attilâ
1933 Bir Tereddüdün Romanı
1949 Matmazel Noraliya’nın Koltuğu
1951 Yalnızız
1959 Biz İnsanlar
1939 Türk İnkılâbına Bakışlar
1938 Büyük Avrupa Anketi
1939 Felsefî Buhran
1943 Millet ve İnsan
1959 Mahutlar
1961 Mistisizm
1961 Nasyonalizm
1961 Sosyalizm
1963 Doğu-Batı Sentezi
1970 Sanat-Edebiyat-Tenkid
1970 Osmanlıca-Türkçe-Uydurmaca
1971 Sosyalizm-Marksizim- Komünizm
1971 Din-İnkılâp-İrtica
1973 Kadın-Aşk-Aile
1977 Yazarlar-Sanatçılar-Meşhurlar
