Immanuel Kant, 22 Nisan 1724 senesinde Doğu Prusya’nın Königsberg kasabasında dünyaya geldi. Üniversite eğitimi sırasında birkaç yıl öğrencilere özel dersler verdi.
Eğitimi sırasında Leibniz ve Woolf’dan etkilendi. 1755 tarihinde doçent derecesi aldıktan sonra üniversitede çeşitli sosyal bilimler alanlarında dersler vermeye başladı. Kant ilk etapta fizik ve astronomi alanında yazılar yazdı. 1755 senesinde “Evrensel Doğal Tarih ve Cennetlerin Teorisi” adlı eserini yazdı. 1770 senesinde Königsberg’de mantık ve metafizik kürsüsüne atandı. 1770’den sonra David Hume ve Rousseau etkisiyle eleştirel felsefesini geliştirdi.
Modern felsefenin gelişim seyrine uygun olarak bilgi kuramını ön plana çıkartmıştır. Kant’ın gözünde bilim, öncülleri kesin olan ve metotları, fakat Hume’unki gibi felsefi bir kuşkuculuk benimsendiği zaman sorgulanabilen evrensel bir disiplindir. Bilim yansızdır ve nesneldir. Aslını söylemek gerekirse nesnelmiş gibi görünür.
O, felsefedeki ilk ve temel misyonunun bilimi temellendirmek, ardından da ahlakın ve dinin rasyonelliğini savunmak olduğuna inanmıştır. Bu amacı gerçekleştirmek için, hem Descartes’in rasyonalizminden ve hem de David Hume’un empirizminden önemli gördüğü öğeleri alarak, transsendental epistemolojik idealizm diye bilinen kendi bilgi kuramını geliştirmiş, git gide artan bilimin felsefi temellerini gösterdikten sonra, özgürlük ve ödev düşüncesine dayanarak Hristiyan ahlakını savunma çabası vermiştir. O, fenomenal gerçeklikle, yani bizim duyular aracılığıyla tecrübe ettiğimiz dünya ile numenal gerçeklik, yani duyusal olmayan ve ile ilgili bilgi sahibi olunamayacak dünya içinde bir ayrım yapmıştır.
Kant öğretisiyle bilimsel bilginin olanaklı olduğunu göstererek, Newton fiziğini temellendirir, fakat varlığın genel ilkeleri, Tanrı’nın varoluşu, ruhun ölümsüzlüğü gibi konuları ele alan geleneksel metafiziği olanaksız hale getirir. Çünkü, metafizik alanında, ruh, Tanrı, evren kavramlarını düşündüğümüz zaman, burada duyu-deneyi aracılığıyla sağlanan malzeme bulunmaz. Bilginin iki temel öğesinden birisi olan deney, tecrübe öğesi metafizik alanında söz konusu olmadığı için, akıl burada antinomilere düşer. Öyleyse metafizik alanında bilimsel bilgi olanaklı değildir. Bunun yanında, Kant görünüş-gerçeklik veya fenomen-numen ayrımını insan varlığına uygulayarak, ahlak olanağını kurtarır.
Immanuel Kant Bazı Eserleri
1781 Saf Aklın Eleştirisi
1783 Gelecekte Bir Bilim Olarak Ortaya Çıkabilecek Her Metafiziğe Prolegomena
1785 Ahlak Metafiziğinin Temellendirilmesi
1788 Pratik Aklın Eleştirisi
1790 Yargı Gücünün Eleştirisi
1793 Salt Aklın Sınırları İçinde Din
1797 Ahlak Metafiziği
